-
wniosek o uznanie za repatrianta;
wniosek o uznanie za repatrianta składa się na formularzu, którego wzór określają przepisy rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 8 maja 2017 r. w sprawie określenia wzoru formularza wniosku o uznanie za repatrianta oraz wymogów dotyczących dokumentów dołączanych do wniosku (Dz. U. z 2017 r. poz. 942)
- aktualna fotografia o wym. 5 cm x 4 cm wnioskodawcy,
- decyzja konsula o stwierdzeniu polskiego pochodzenia wnioskodawcy,
- poświadczona urzędowo kopia wszystkich zapisanych stron dokumentu potwierdzającego tożsamość i obywatelstwo wnioskodawcy. Dokument powinien być ważny w toku postępowania w sprawie o uznanie za repatrianta. Dane osobowe wnioskodawcy w posiadanych dokumentach (polskich aktach stanu cywilnego, paszporcie i karcie pobytu) powinny być zgodne i aktualne
- poświadczona urzędowo kopia karty pobytu,
- oryginały odpisów: aktu urodzenia i aktu małżeństwa lub innego dokumentu określającego stan cywilny,
- życiorys,
- zaświadczenie, że pobierała naukę w szkole wyższej na podstawie przepisów o podejmowaniu i odbywaniu studiów przez osoby niebędące obywatelami polskimi oraz odpis dyplomu (dotyczy absolwentów szkół wyższych),
- dokumenty potwierdzające fakt stałego zamieszkiwania przed 1 stycznia 2001 roku na terytorium obecnej Republiki Armenii, Republiki Azerbejdżańskiej, Republiki Gruzji, Republiki Kazachstanu, Republiki Kyrgyskiej, Republiki Tadżykistanu, Republiki Turkmenistanu, Republiki Uzbekistanu albo azjatyckiej części Federacji Rosyjskiej,
- dokumenty potwierdzające źródło utrzymania,
- dokumenty potwierdzające posiadanie tytułu prawnego do zajmowanego lokalu mieszkalnego
Fotografia dołączona do wniosku, powinna być nieuszkodzona, kolorowa, o wymiarach 35 mm x 45 mm, wykonana w ciągu ostatnich 6 miesięcy przed dniem złożenia wniosku, mającą dobrą ostrość, przedstawiającą wizerunek twarzy od wierzchołka głowy do górnej części barków, tak aby twarz zajmowała 70-80% fotografii, oraz pokazującą wyraźnie oczy i twarz, na jednolitym jasnym tle; fotografia ma przedstawiać osobę bez nakrycia głowy i okularów z ciemnymi szkłami, w pozycji frontalnej, patrzącą na wprost z otwartymi oczami, nieprzesłoniętymi włosami, z naturalnym wyrazem twarzy i zamkniętymi ustami. Osoba z wrodzonymi lub nabytymi wadami wzroku może dołączyć do wniosku fotografię przedstawiającą ją w okularach z ciemnymi szkłami, a osoba nosząca nakrycie głowy zgodnie z zasadami swojego wyznania - fotografię przedstawiającą ją w nakryciu głowy. Nakrycie głowy nie może zakrywać ani zniekształcać owalu twarzy. W uzasadnionych przypadkach do wniosku można dołączyć fotografię przedstawiającą osobę, której wniosek dotyczy, z zamkniętymi oczami, z innym niż naturalny wyrazem twarzy lub otwartymi ustami, jeżeli wiek lub stan zdrowia tej osoby nie pozwala na wykonanie fotografii spełniającej ww. wymogi.
Dokumenty sporządzone w języku obcym składa się wraz z ich tłumaczeniem na język polski sporządzonym lub poświadczonym przez tłumacza przysięgłego.
Osoba ubiegająca się o uznanie za repatrianta nie posiadająca decyzji konsula o uznaniu za osobę polskiego pochodzenia, dołącza do wniosku dokumenty potwierdzające polskie pochodzenie.
Dowodami potwierdzającymi polskie pochodzenie mogą być dokumenty wydane przez polskie władze państwowe lub kościelne, a także przez władze byłego Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich, dotyczących Wnioskodawcy lub jego rodziców, dziadków lub pradziadków, a w szczególności:
- polskie dokumenty tożsamości,
- akty stanu cywilnego lub ich odpisy albo metryki chrztu poświadczające związek z polskością,
- dokumenty potwierdzające odbycie służby wojskowej w Wojsku Polskim, zawierające wpis informujący o narodowości polskiej,
- dokumenty potwierdzające fakt deportacji lub uwięzienia, zawierające wpis informujący o narodowości polskiej,
- dokumenty tożsamości lub inne dokumenty urzędowe zawierające wpis informujący o narodowości polskiej,
- dokumenty o rehabilitacji osoby deportowanej, zawierające wpis informujący o jej narodowości polskiej,
- dokumenty potwierdzające prześladowanie osoby ze względu na jej polskie pochodzenie.
Wszystkie dokumenty sporządzone w języku obcym składa się wraz z ich tłumaczeniem
na język polski, sporządzonym lub poświadczonym przez tłumacza przysięgłego.
Decyzję w sprawie uznania za repatrianta wydaje wojewoda właściwy ze względu na zamierzone miejsce osiedlenia się osoby ubiegającej się o uznanie za repatrianta. Decyzja wydawana jest na wniosek składany na formularzu (wypełnianym czytelnie w języku polskim), który zawiera:
- dane i informacje o wnioskodawcy;
- dane i informacje o małżonku wnioskodawcy;
- dane i informacje dotyczące osób małoletnich pozostających pod władzą rodzicielską wnioskodawcy, jeżeli wniosek obejmuje takie osoby;
- informację na temat podstaw pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
- informację na temat posiadanego w Rzeczypospolitej Polskiej źródła utrzymania;
- informację na temat tytułu prawnego do lokalu mieszkalnego zajmowanego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
- oświadczenie złożone pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań, że dane zawarte we wniosku są prawdziwe;
- uzasadnienie.
Dowód potwierdzający posiadanie lub zapewnienie źródeł utrzymania w Rzeczypospolitej Polskiej nie jest wymagany w przypadku osób małoletnich oraz osób, którym przysługują uprawnienia emerytalne lub rentowe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Wniosek o uznanie za repatrianta w imieniu osoby małoletniej lub ubezwłasnowolnionej całkowicie składają jej rodzice lub opiekunowie prawni albo jedno z rodziców lub jeden z opiekunów prawnych.
Do wniosku o uznanie za repatrianta, obejmującego osobę małoletnią, w przypadku gdy drugie z jej rodziców nie ubiega się o uznanie za repatrianta, dołącza się:
- złożone przed konsulem pisemne oświadczenie drugiego z rodziców o wyrażeniu zgody na nabycie przez osobę małoletnią obywatelstwa polskiego (oświadczenie może być złożone konsulowi za pośrednictwem wojewody) albo
- wyrok sądu pozbawiający władzy rodzicielskiej drugie z rodziców.
Do wniosku o uznanie za repatrianta, obejmującego osobę małoletnią pozostającą pod opieką dołącza się zgodę opiekuna wyrażoną w pisemnym oświadczeniu złożonym przed konsulem (oświadczenie może być złożone konsulowi za pośrednictwem wojewody).
Do wniosku o uznanie za repatrianta obejmującego osobę małoletnią, która ukończyła 16 lat, dołącza się jej pisemne oświadczenie o wyrażeniu zgody na nabycie obywatelstwa polskiego.