Inauguracja 41. Sesji UNESCO w Krakowie

2017-07-02

Na dziedzińcu Zamku Królewskiego na Wawelu zainaugurowano 41. Sesję Komitetu Światowego Dziedzictwa UNESCO. Wydarzenie to odbywa się po raz pierwszy w Krakowie. Sesje Komitetu Światowego Dziedzictwa UNESCO to coroczne, międzyrządowe spotkania 21 państw, członków Komitetu, dotyczące stosowania w praktyce Konwencji UNESCO w sprawie ochrony światowego dziedzictwa kulturalnego i naturalnego. Od 1977 roku odbywają się one w różnych miastach na świecie. Polska, jako Państwo-Strona Konwencji, członek Komitetu, ma zaszczyt przewodniczyć tegorocznej sesji, której organizatorem jest Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego. W uroczystej inauguracji wzięli udział m.in. prezydent Andrzej Duda, wicepremier i minister kultury Piotr Gliński oraz wojewoda małopolski Piotr Ćwik.

Jak podkreślił prezydent, Kraków, w którym odbywa się sesja, bardzo wiele zawdzięcza UNESCO. Można to zauważyć, oglądając stare fotografie, które ukazują zniszczone zabytki Krakowa, zniszczone detale budynków wykonanych przed setkami lat przez największych mistrzów. Jak przypominał Andrzej Duda, to właśnie w 1978 roku Wawel i stara część Krakowa wraz z dzielnicą Kazimierz zostały wpisane na powstającą wtedy Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Prezydent odniósł się też do roli, jaką odegrał Społeczny Komitet Odnowy Zabytków Krakowa.
- Krakowscy profesorowie różnych dziedzin z wielu krakowskich uczelni, ludzie nauki i ludzie kultury włączyli się w działalność na rzecz ochrony naszego dziedzictwa kulturowego. Między innymi profesor Jacek Purchla, przewodniczący Polskiego Komitetu do spraw UNESCO, dyrektor Międzynarodowego Centrum Kultury. To było wielkie dążenie do tego, żeby ocalić Kraków dla młodego pokolenia u nas w kraju, ale także ocalić Kraków dla świata, dla tych, którzy przyjdą po nas – powiedział Andrzej Duda.

Z kolei wicepremier Piotr Gliński, który 19 kwietnia 2017 roku podpisał w Paryżu, w imieniu naszego kraju, porozumienie dotyczące organizacji sesji w Krakowie, powiedział:
- Utrata ogromnej części dziedzictwa narodowego w czasie II wojny światowej uwrażliwiła ogół polskiego społeczeństwa na jego znaczenie. Dzisiaj to minione doświadczenie pozwala nam być może lepiej rozumieć tragedię innych. Symbolem szacunku dla dziedzictwa była i jest Warszawa, odbudowana z ruin z troską o wierność dokumentacji i zachowanie oryginalnych elementów. Symboliczny wymiar odbudowy miał być dowodem na to, że zbiorowej pamięci nie można wymazać. Naszym zdaniem bardzo potrzebna jest dziś, prowadzona pod auspicjami UNESCO, refleksja nad tym, w jaki sposób przeciwstawiać się klęsce wojny, przyjmując za uprawnioną chęć przywrócenia dawnej świetności miastom, budowlom czy pomnikom, jednocześnie respektując zasady konserwatorskie. Taka refleksja przy okazji obrad, będąca wyrazem solidarności i chęci udzielenia pomocy krajom dotkniętym skutkami wojny, aktów terroru czy katastrofy naturalnej, będzie zapewne towarzyszyła tegorocznej sesji Komitetu Światowego Dziedzictwa.

Sesja będzie się odbywać od 2 do 12 lipca. Delegacje z blisko 150 krajów przyjechały do Krakowa, aby podjąć blisko 250 decyzji. Dotyczyć one będą między innymi wpisów na Listę światowego dziedzictwa. Obrady będą się odbywać w Centrum Kongresowym ICE Kraków. W jego przestrzeni będą miały miejsce również wernisaże oraz wydarzenia o charakterze kulturalnym z różnych stron świata. Delegaci między innymi zdecydują, które z 34 zgłoszonych miejsc znajdą się na Liście światowego dziedzictwa UNESCO. Polski wniosek dotyczy podziemi tarnogórskich (Kopalni rud ołowiu, srebra i cynku wraz z systemem gospodarowania wodami podziemnymi w Tarnowskich Górach). Jeżeli na sesji w Krakowie zapadnie decyzja o wpisie, będzie to 15. miejsce w Polsce na Liście światowego dziedzictwa. Sześć z tych obiektów znajduje się w Małopolsce, w tym zabytkowe Centrum Krakowa, Kopalnia Soli w Wieliczce oraz kościoły w Binarowej i Sękowej.